In Nederland zet men vanaf de vijftiende eeuw de schoen. In eerste instantie gebeurde dat in de kerk en was de opbrengst voor de armen. Toen Sinterklaas later een familiefeest werd, zetten kinderen hun schoen in de kamer bij de schoorsteen.

Uit archiefstukken blijkt dat vanaf 1427 in de Sint Nicolaaskerk in Utrecht schoenen werden gezet op 5 december, sinterklaasavond. Rijke Utrechters legden wat in de schoenen en de opbrengst werd verdeeld onder de armen op 6 december, de officiële sterfdag van de Heilige Nicolaas.

Uit de zestiende eeuw bestaan beschrijvingen van het schoenzetten door kinderen in de huiskamer. Kunstschilder Jan Steen heeft in de zeventiende eeuw de sinterklaasochtend op twee schilderijen vastgelegd. Daarop is ook goed te zien wat de kinderen in hun schoen kregen. Vaak was dat koek, snoep en speelgoed. Opvallend is dat vooral jongens een roe of zakje zout in de schoen vonden. Ook nu wordt op verschillende plaatsen in Nederland tussen de officiële intocht van Sinterklaas en 5 december de schoen ‘s avonds bij de schoorsteen gezet en de volgende ochtend geleegd.

Bron: Wikipedia